Czasem

Niedospane sny.
Rozsypane plany.
Zagubiony czas.

Szybko

Ostatnie dni przed długim weekendem mijają szybko.
W pośpiechu i codziennym zabieganiu.
Lista planów na wolne dni, stopniowo się wydłuża.
Układam w głowie kolejne godziny.
Zachwycam się śniegiem i mrozem.
I wciąż trwającą jesienią.

Weekend

Weekend skrócony do jednego dnia.
Zasypany białym puchem, mroźnym powietrzem i resztkami kolorowych liści.
Z myślami biegnącymi nieprzerwanie, nie po wyznaczonych torach.
Z dużą ilością koniecznej pracy, na wczoraj.
Z leniem siedzącym na ramieniu.
Fajnym filmem wieczorem i dobrą książką przed snem.

Pierwszy

Pierwszy śnieg.
Drobny, pośpieszny, zasypujący dachy, krzewy i drogi.
Czarodziejski, na długi dzień.
Jest pięknie, bajkowo.

Bez uśmiechu

Tobołek niedobrych informacji jest już pełen.
Zła passa trwa nadal.
Zapomniałam już jak to jest się uśmiechać.

Krople

Ranki

Zastanawiam się czasem ile przeciwności losu człowiek jest w stanie znieść.
Ile ja jestem?
Czuję jak krucha skorupka mego świata drży w dłoniach.
I boję się, że się rozpadnie.
Na miliardy kawałeczków, z których nie odnajdę żadnego.
I nie doczekam końca sztormu na mym oceanie życia, bo ostatnio wieje zbyt mocno.
I boję się, kiedy oglądam nowy dzień.
Zanurzam się w rytm codzienności, szukając pewności w prostych czynnościach.
Chłonę czystość przyrody wczesnym rankiem.
Szukam ukojenia i porządku myśli.

October, please be good to me

Każdy dzień przynosi nowe wiadomości.
Czasem zaklinanie dobrych słów nie pomaga.
Czasem czary bliskości nie działają.
To był zły dzień.
Dzień złych wiadomości.

Dystans

Czasem chciałabym mieć więcej cierpliwości.
I więcej dystansu do tego co mnie otacza.
Do wydarzeń, na które nie mam wpływu.
Czasem mi się to udaje.
Dzisiaj jednak nie.

Rozuśmiechane

Są czasem właśnie takie dni.
Gdzieś tam wymarzone.
Przychodzące zupełnie nie przewidywalnie.
Dzisiaj taki dzień przydarzył się nam.
Rozuśmiechany i piękny.
I taki nasz.
Delikatnie chowam go do kieszonki wspomnień.

Dziś

Dziś pachnie jesienią.
Wielkim kubkiem nostalgii.
Zbutwiałą ziemią.
Kocem melancholii.
Kolorowymi liśćmi.
Kroplami zamyślenia.
I dymem z ognisk.

Połowa

Połowa pajęczyny niczym połówka mojej codzienności oglądana zza kilku chusteczek, z zaczerwienionym nosem i wielkim kubkiem gorącej herbaty. Z cytryną i imbirem.
I ciepłym mlekiem z miodem i masłem, które przynosi ukojenie po ciężkim dniu.
Oglądam filmy i czytam książki otulona ciepłym kocem.
Z zamyśleniem śledzę kolejne artykuły w ulubionych gazetach.
I zapisuję plany na potem, gdy wyzdrowieję.

Czas

Zbieram dotykalne okruszki czasu.
Nawlekam na nitkę koraliki słów.
Otulam ciepłym pledem łagodności.
Zapadam się w miękkość teraźniejszości.

Zaskakujące

Zaskakujące jak szybko wiatr zdmuchnął resztki zapachu jesieni i jak szybko rozwiał wspomnienia o ciepłych wrześniowych promieniach słońca i długim lenistwie. Zupełnie jakby tego czasu nie było - zniknął jak pod słońcem mgła. Biegam. By wszystko pozałatwiać, by zdążyć w terminie, by wszystko poukładać. A wieczorem.. cieszę się, że nie złożyłam łóżka. Wystarczy odrzucić narzutę, by pogrążyć się w krainie snów i snić o spokoju. I nabrać sił na nowy, zabiegany dzień.